کد مطلب:43434
شنبه 1 فروردين 1394
آمار بازدید:41
چگونه مي توان شاد زيست؟ اين جمله از زمان دبيرستان (كتاب معارف) هميشه در ذهنم دور مي زند كه: خوشي هاي اين دنيا زودگذرند. فردي گوشه گير و افسرده شده ام. دوستان و خانواده ام دائماً اين جمله را به من مي گويند كه چرا اين قدر بي ذوقي!
خواهر گرامي! تلقي انسان ها از دنيا و زندگي مادّي، متفاوت است. زندگي دنيوي جز يك سرگرمي و بازي و فخر فروشي و جمع آوري مال و ثروت نيست. قرآن مي فرمايد: بدانيد زندگي دنيا تنها بازي و سرگرمي و تجمل پرستي و فخر فروشي در ميان شما و افزودن طلبي در اموال و فرزندان است.1
حيات آدمي بين دو مبدأ (دنيا) و مقصد (آخرت) قرار گرفته است و همة انسان ها، مسافر سراي ديگر و جهان آخرت هستند. در نتيجه رنج و سختي و خوبي و خوشي آن پايدار نبوده و جز براي امتحان، به وجود نيامده اند. آن چه مهم است، اعتقاد و باور اين موضوع است. اغلب انسان ها به پرورش مبدأ برخواسته و از مقصد باز مي مانند و گويا آن را باور ندارند و در آبادي دنياي خويش سخت مشغولند، پس به افراط كشيده مي شوند. البته در اين ميان بعضي به تفريط كشيده شده و فقط به مقصد مي پردازند و در زندگي دنيا بر خود سخت گرفته و چون مرتاضان روزگار خويش را سپري مي كنند.
اين هر دو حال(افراط و تفريط) خصوصاً حالت اوّل زيان بار است. نكاتي كه در قرآن و روايات وجود دارد به اين مسئله مهم مي پردازد كه دنيا جاي ماندن و سراي ابدي نيست. در نتيجه دل بستن به آن به اين خيال كه براي هميشه در آن خواهي بود. تصوري كاملاً اشتباه است. چون شواهد و قرائن فنا پذيري به اندازه اي روشن است كه جاي هيچ گونه انكاري وجود ندارد، ولي متأسفانه كمتر مورد عبرت قرار مي گيرد.
1 حديد(57) آية 20.
مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.